Այնպես կուզեի քեզ սրտանց ատել, Մոռանալ հավետ , որ աշխարհում կաս: Տեսնել , թե վիշտը ոնց է քեզ պատել , Ու դառն արցունքն էլ աչքիդ անպակաս: Այնպես կուզեի հեռվում լինեիր Ականջդ կարոտ կարեկից խոսքի Ուր դառնության մեջ հավերժ լողայիր Առանց առագաստ ու առանց խարիսխ: Այնպես կուզեի … Բայց, անկարող եմ …քեզ սրտանց ատել Իմ սերը վկա … Ախ ինչպես առաջ Սիրում եմ ես քեզ , Ատելկու համար իմ մեջ ուժ չկա:
Սիրում եմ քեզ, ու ուզում եմ այդ սիրով ապրել: Իմ սերը մենակ իմ ցանկությամբ չի, դա իմ սիրտն է թելադրում: Ես քո որոշումը չեմ ընդունում, որովհետև սիրտս չի ընդունում: Իսկ ինչպես հակառակվի սիրտս, եթե գտել է այն միակին, ում սիրում է, ուզում է նվիրվել: Ուզում է ապրել փոխադարձ սիրով: Սիրտս չի կարող քեզ չսիրել, և ստիպում է ինձ քեզնից չհեռանալ, մնալ և քեզ ամբողջ սրտով սիրել ու նվիրվել: Ամբողջ աշխարհին կարող եմ դեմ գնալ, միայն հասնեմ քեզ: Գտել եմ, ու բայց չեմ թողնելու քեզ: Սիրտս ստիպում է սիրել, ստիպում է հեռու չմնալ, իսկ դու ասում ես, որ մնակ իմ ցանկությամբ եմ ուզում գործել: Եթե քեզ լսեմ, ուրեմն պետք է հակառակվեմ իմ սրտին, իսկ դա չի լինի, ես քեզ կյանքում չեմ լքի, ԻՄ ՄԻԱԿ, ՈՒ ԱՆՊԱՏԱՍԽԱՆ ՍԵՐ:
