Ես մարդուն չեմ հարգում նրա համար, որ նա օգտագործում է ֆրանսիական թանկարժեք օծանելիք, հագնում է մաքուր կաշվից կարված կոշիկներ, ունի շքեղ արտաքին, հարստություն, այլ նրա համար եմ հարգում, որ այս ամենն ունենալով հանդերձ, նա երբեք չի բարձրաձայնում......*
Ուրախացիր։ «Ինչո՞վ»,- կասես։ Ուրախացիր հենց նրանով, ինչ որ չունես, չէ՞ որայսպես այնքա~ն լավն ես։ Ուրախացիր քո ժպիտով. չէ՞ որ այս աշխարհում միայն դու ես,որ խորամանկ, ուրախացնող ժպիտ ունես։ Ուրախացիր դու այն փաստով, որ բարի ես, որ այդքանհեշտ ներել գիտես...
Եթե խոսեմ մարդկանց և հրեշտակների լեզուներով, բայց սեր չունենամ, ինչո՞վ պիտի տարբերվեմ պղնձե շեփորից, որ հնչում է, կամ ծնծղաներից, որ ղողանջում են։ Եթե մարգարեության պարգև ունենամ, կարողանամ բոլոր խորհուրդների խորքը թափանցել ու հասնեմ ամբողջական գիտության, և եթե նույնիսկ լեռները տեղափոխելու չափ ուժեղ հավատ ունենամ, բայց սեր չունենամ, ես ոչինչ չարժեմ։ Ի՞նչ օգուտ, եթե իմ ամբողջ ունեցվածքն աղքատներին տամ և նույնիսկ իմ մարմինը կրակի մատնեմ. եթե սեր չունենամ, ոչնչից չեմ օգտվում։
Ես երջանիկ կլինեմ, արդեն որոշել եմ... Ոչ մի բանի հետևից վազելու կարիք չկա... Ինչ եղել է` եղել է, ինչ լինելու է` կլինի, ինչ-որ տեղ կորուստ է, ինչ-որ տեղ` ձեռքբերում... Ես կլինեմ երջանիկ... Կլինեմ: Ես կապրեմ դանդաղ... Հրաշքի սպասելով... ♥
Ոչ մի գեղեցկություն,ոչ մի մոդել չի կարող համեմատվել այն պարզ աղջնակի հետ,ում գեղեցկությունը հոգուց է գալիս, ում երակներով բարություն ու դաստիարակվածություն է հոսում..
Ափսոս, որ հիշողությունը չի սպանվում... Նա մեծ մասամբ վնասում է մեր կյանքը: Ցավալի է հիշել ամեն ինչ եւ շարունակել ապրել ... Մի ծիծաղելի հույսով `" Ժամանակը կբուժի "
