Մարին սիրահարված էր Էրիկին ու ամեն երեկո հանդիպում էին:Քայլում էին քաղաքի փողոցներով ու միասին երազում ապագայի մասին:Նրանք շատ երջանիկ էին ու չէին մտածում,որ մի օր բաժանվելու էին: Մի օր մայրը իմացավ,որ ընկեր ունի ու թույլ չտվեց որ հանդիպեն:Մայրը չէր ուզում,որ աղջիկը կյանքը կապի այդ տղայի հետ ու խանգարում էր:Մարին չէր կարողանում տղային մոռանար ու չգիտեր ինչ աներ որ Էրիկին ասեր:Ամեն օր երեկոյան տղան գնում էր նույն ժամին իրենց հանդիպման վայրը,բայց աղջկան չէր տեսնում:ՈՒ տղան գնաց աղջկա տուն,որպեսզի  տեսներ աղջկան,բայց մայրը թույլ չտվեց որ տեսնի:Էրիկը աղջկա ընկերուհու հետ հանդիպեց ու մի նամակ տվեց որ տա աղջկան ու այնտեղ գրված էր,-<<Բարև իմ սեր առանց քեզ չեմ կարողանում ապրել,կարոտել եմ քեզ ինչ անեմ ասա:Արի հեղանանք ու միասին լինենք.եթե ուզում ես  արի այնտեղ որտեղ հանդիպում էինք:Վաղը քեզ կսպասեմ եթե կարող ես արի էլ չեմ կարողանում առանց քեզ եթե չեկար էլ ինձ չես տեսնի:Կսպասեմ քեզ իմ սեր սիրում ու կարոտում եմ:>> 
Մարիի ընկերուհին եկավ ու փոխանցեց նամակը,ու նա սկսեց կարդալ մայրը եկավ ու վերցրեց նամակը
Սենյակի դուռը փակեց ,որ դուրս չգա ու Մարին գոռում էր անընդհատ որ բացի դուռը,բայց իզուր մայրը չբացեց:Էրիկը գնացել էր հանդիպման վայր և մի քնի ժամ սպասելուց հետո հեռանում է ու էլ երբեք տղայի մասին չի իմանում Մարին:Բայց նա չի կարողանում մոռանալ Էրիկին ու ամեն անգամ իրենց  հանդիպման վայր գնալուց հիշում է տղային:ՈՒ  արտասվում  իրենց կիսատ տողած սիրո համար, այն երջանիկ րոպեները որ միասին են եղել երբեք չի մոռանա: